Dorff’s Counter : ”De UFC werkt zichzelf qua geloofwaardigheid steeds meer en meer in de nesten.”

Column

0

Eerlijk gezegd had ik niet zo heel veel zin om deze column te schrijven. Niet omdat ik te lui ben om te typen, maar omdat ik me afvraag in hoeverre het zin heeft om tegen de gevestigde orde aan te schoppen. Ondanks dit gegeven vond ik het toch weer eens tijd worden voor een column. Zoals vaste lezers weten heb ik een hekel aan politieke correctheid en geef ik gewoon rechtuit mijn mening. Hierdoor heb ik regelmatig mensen tegen me, maar niemand kan me betrappen op een niet onderbouwde mening.

Het laatste evenement van het jaar in de UFC. De hysterie is compleet. Hare Koninklijke Hoogheid/Keizerin van Glendale Fight Club Ronda Rousey keert terug na ruim een jaar afwezigheid. Rousey keert terug maar hoeft van de UFC geen mediadingen te doen. Dat wilt zeggen : Geen interviews, geen open workouts etc etc. Oftewel connecten met je fans. Alles, maar dan ook alles wordt in werking gesteld om het de voormalig UFC Women’s Bantamweight Kampioene zo aangenaam mogelijk te maken. Maar verder is de organisatie uiteraard vol-le-dig neutraal. Dat er in promo filmpjes van het Main Event bijna alleen maar over de terugkeer van Rousey wordt gesproken laat daarbij zien dat de organisatie totaal geen voorkeur heeft wie ze het liefst als kampioen het nieuwe jaar zien ingaan. Trouwens, Ronda Rousey vecht tegen Amanda Nunes, ik denk ik vertel het jullie maar even….de UFC was dat vergeten. Amanda Nunes is sinds Juli van dit jaar de Kampioene in het Women’s Bantamweight nadat ze Miesha Tate via TKO in de eerste ronde versloeg. Een buitengewoon sympathieke Braziliaanse die hard heeft gewerkt om de top te bereiken en daar nu eindelijk is. Maar goed, ik zal eerlijk zijn, vanaf het eerste moment, het eerste interview dat ik zag van Ronda Rousey met Ariël Helwani moest ik al niets van haar hebben. Het heeft met attitude te maken, respect voor je tegenstander en hoe je jezelf naar buiten toe laat zien. Veel mensen geven Ronda credits voor het op de map zetten van WMMA….sorry hoor maar vrouwen als Gina Carano, Cris Cyborg en Shayna Baszler waren al veel langer bezig om het MMA voor vrouwen populair te maken. Dat Dana White toevallig als een blok is gevallen voor Ronda Rousey, en haar wél dat podium gaf wat andere dames destijds niet van hem kregen is een ander verhaal. De UFC heeft Rousey groot gemaakt. En de UFC blijft haar op dit voetstuk houden. Dus laten we met zijn alle hopen dat arrogantie een keer wordt afgestraft en dat de goedlachse Amanda als Kampioene 2017 ingaat.

In mijn vorige column had ik het er al over dat de UFC waarschijnlijk Cody Garbrandt naar voren ging schuiven voor de titel….en rara wat gebeurd er? Ben ik nu ook Mystic Mac? TJ Dillashaw….de man heeft na het winnen van de titel een vreselijke attitude gekregen, maar HIJ had daar moeten staan tegen Cruz. En niet Garbrandt die nog nooit won van een Top 5 vechter. Het zijn allemaal hypegevechtjes die door nieuwbakken MMA volgers als met gejuich wordt ontvangen. Laatst vroeg een crewmember van MMA DNA mij : ”Geniet jij eigenlijk nog wel van de UFC”. En ik vond dat wel een leuke vraag. Want die vraag stel ik mezelf ook wel eens. Het antwoord is dat de showtjes en al het hypegedoe eromheen me gestolen kan worden. Ik ben ook niet persé een UFC fan. Ik ben een MMA fan. Mensen zullen zeggen : ”Dan kijk je toch niet”. Niet kijken is geen optie aangezien negen van de tien beste vechters per gewichtsklasse vaak in de UFC vechten. Maar me bij de meute aansluiten en het grote sprookje geloven en doen alsof alles wat de UFC doet goed is kan ik niet. Daarvoor kijk ik al te lang naar deze sport. Ik mis die tijd dat mensen pas een titelgevecht kregen als ze hem ook echt verdienden. Ik ben blij dat de sport meer en meer geaccepteerd wordt in dit land, maar soms verlang ik terug naar de tijd dat de sport niet mainstream was. Terugkomend op Dillashaw, mocht de man winnen tegen John Lineker heeft de UFC al laten weten dat hij niet meteen in aanmerking zal komen voor een titelgevecht…..en dat bedoel ik dus altijd met het showgedeelte begint het sportgedeelte totaal te overschaduwen en dat is een hele slechte zaak.

Nu ik toch ”lekker bezig” ben wil ik het hebben over die fantastische sitdown van Dana White met de media eergisteren. Het is een beetje alsof je twee jaar niet op bezoek bent geweest bij je oma (praat niet uit eigen ervaring), om vervolgens eindelijk een uurtje langs te gaan waarna oma super blij is en je die 730 dagen (het was geen schrikkeljaar) verdwijning in een klap vergeeft. Althans zo kwamen de media op me over op Twitter, Facebook en de bekendere MMA outlets. Lyrisch waren ze stuk voor stuk over de sitdown van Dana White. Eindelijk beantwoorde hij dan die pittige vragen (ik ben nog altijd opzoek welke). Ik geef jullie een paar voorbeelden.

– Fabricio Werdum heeft twee gevechten geweigerd tegen zowel JDS (207) als Overeem (208). Werdum vroeg ook om een behoorlijke som geld plus PPV bonussen. Het lijkt mij dat je als vechter ook enigszins je eisen mag hebben als er buiten jouw schuld om een vechter uitvalt waardoor je nu opeens met een compleet andere tegenstander komt te zitten. Werdum liet het niet over zijn kant gaan en gooide er meteen een statement uit. Goed de waarheid zal hier wel ergens in het midden liggen.

– De UFC wilde een Interim Lightweight Titelgevecht maken tussen Khabib Nurmagomedov en Tony Ferguson. Waarom? Omdat Conor McGregor tien maanden pauze neemt en hierdoor de divisie stil zou komen te staan. Ferguson vroeg om gelijke salarissen tussen hem en Nurmagomedov, maar daar wilde de UFC niet aan meewerken. In plaats daarvan polsten ze JOSÉ ALDO…..je hoort het goed….om voor de Interim Lightweight Titel tegen Nurmagomedov te vechten. Khabib’s vader veegde dit (terecht) meteen van tafel…..waar is de UFC in godsnaam mee bezig? Je had je zoveel onzin kunnen besparen in deze divisie. Tijdens UFC 205 had je Eddie Alvarez laten vechten tegen Khabib Nurmagomedov. Conor McGregor had je tegen Michael Johnson kunnen laten vechten. Stel Nurmagomedov had gewonnen van Alvarez, en McGregor had gewonnen van Johnson. Dan waren er twee opties geweest. Je had McGregor tegen Nurmagomedov kunnen laten vechten in 2017 voor de Lightweight titel, of je had Tony Ferguson voor de titel kunnen laten vechten tegen Nurmagomedov. Aangezien McGregor 10 maanden pauze pakt had je nooit aan een Interim Titel hoeven te beginnen en had je gewoon Khabib vs. Tony voor de Undisputed Titel kunnen laten vechten. Of te wel de UFC werkt zichzelf qua geloofwaardigheid steeds meer en meer in de nesten. Ik ben een Aldo liefhebber, maar een titelgevecht op Lightweight is op dit moment lachwekkend. Had dat maar drie jaar geleden gedaan.

Hierbij dus een aantal voorbeelden van die fantastische sitdown…..leuk dat Dana White dit doet. Maar meer dan onzin en clowneske ideeën komt er de laatste jaren niet meer uit die man. Oja en voor al die Conor McGregor fanboys (heb ik het niet over de respectvolle gewone fans) die nu zitten te zeuren dat Ronda geen media obligaties hoeft te doen, en Conor hierdoor van de card werd gehaald tijdens UFC 200……jullie hebben ook nooit gezeurd wanneer andere MMA vechters werden benadeeld ten faveure van Conor. Alsof Conor de laatste twee jaren niet continu voordeeltjes heeft gehad. Dus mondje dicht aub, of kijk ook eens verder dan uit een perspectief van één vechter.

Genoeg negativiteit/realiteit, hoe je het ook ziet. Ik verheug me erg op een aantal gevechten aankomende nacht. Zo is de opener tussen Cowboy Oliveira en Tim Means een niet te missen gevecht op UFC FightPass. Ook ben ik benieuwd naar nieuwkomer Niko Price die het opneemt tegen Brandon Thatch die met zijn rug tegen de muur staat. Ook iemand om in de gaten te houden is de Italiaan Marvin Vettori. Hij vecht op de Prelims tegen ”Shoeface” (Antonio Carlos Junior). Vettori won zijn debuut tegen BJJ Black Belt Alberto Uda. Vettori won via een Guillotine Choke Submission in de eerste ronde.

De Main Card is sowieso zeer interessant. Ik kijk zelf erg graag naar de technieken in de Flyweight divisie. En kijk dus ook heel erg uit naar de clash tussen Louis Smolka en Ray Borg. Beide mannen zijn zeer technisch zowel staand als op de grond, al verwacht ik vooral een grondgevecht. Kim vs. Saffiedine is wat mij betreft het minste gevecht van de Main Card. Ik hoop dat onze Zuiderbuur de overwinning over de streep kan trekken, maar ik ben bang dat de groundgame van Kim te goed is voor de voormalig Strikeforce Kampioen. Verder hoop ik dat Lineker het ongelijk van veel mensen (inclusief dat van mij) kan bewijzen en TJ Dillashaw kan verslaan. Ik denk alleen dat Dillashaw te snel is voor John Lineker en uiteindelijk het gevecht via Decision naar zich zal toetrekken.

Wat betreft de titelgevechten lijkt het me duidelijk wat ik hoop. Ik ben er vrij zeker van dat Cruz, Cody Garbrandt op afstand kan houden waardoor hij uiteindelijk zal winnen. Garbrandt heeft uiteraard KO power dus een ”punchers chance” is altijd aanwezig. Wat betreft Nunes vs. Rousey twijfel ik. In de latere rondes heeft Nunes het vaak zwaar, waardoor ik vooral in de latere rondes Rousey veel kansen toedicht. Maar ik ben er ook van overtuigd dat Nunes Hare Koninklijke Hoogheid maar een keer goed hoeft te raken om voor een KO te zorgen.

Voor de echte echte echte MMA liefhebbers is er zaterdagochtend ook nog een RIZIN FF card, en op zaterdagavond ook nog een WSOF 34 card met maar liefst vier titelgevechten. Maar die WSOF 34 card ga ik waarschijnlijk niet kijken aangezien dat niet gewaardeerd zal worden tijdens de gezellige oudjaarsavond.

Uiteraard wens ik iedereen een Gezond en Voorspoedig 2017. En mocht je je mening willen geven over deze column….je weet me te vinden. Eens of oneens ik zal je nooit ontlopen!!!

En wees voorzichtig met je vingers!!!

Marcel Dorff
(MMA DNA Crewmember)